Iets nuttigs doen

150 jaar dierenbescherming

Vandaag bestaat de Dierenbescherming precies 150 jaar. In 1864 nog begonnen als 'De 's-Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren', zijn ze inmiddels uitgegroeid tot de grootste dierenbeschermingsorganisatie van Nederland. 

Met steun van leden, donateurs, vrijwilligers en partners vangen ze bijvoorbeeld jaarlijks 40.000 honden en katten op in opvangcentra en kunnen inspecteurs ruim 7.500 meldingen van verwaarlozing en mishandeling behandelen.


Tijd voor een feestje dus?! Ja en nee. Honden worden niet meer voor de kar gespannen (zoals in 1864) en ook op andere terreinen is er door onze inspanningen wet- en regelgeving gemaakt om het lot van dieren te verbeteren. Maar het is helaas niet alleen succes wat de klok slaat. Tegenwoordig liggen de supermarkten vol met kiloknallers, geproduceerd in de intensieve veehouderij. En honden? Die hebben grote kans dat ze uit een puppyfabriek komen, doorgefokt op wat mensen mooi vinden. Zonder oog voor wat dat voor hun gezondheid en welzijn betekent.

Er is nog veel werk aan de winkel dus! Vandaag, morgen en alle dagen daarna zal de dierenbescherming zich onvermoeibaar inzetten voor die dieren die in de knel zitten..

http://www.dierenbescherming.nl

Het stinkt hier..

Wij, 'boeddhisten', die al jaren een zen training doen, stinken allemaal wel een keer naar zen...

Hoe dat ruikt? 

Stel je voor dat iemand zich helemaal verliest in ego spelletjes en rituelen en niet in staat is om gewoon te praten en te handelen vanuit de eenvoud van een heldere geest.  Zo ruikt dat..

Vakantie van het zelf

Soms wil ik wel even 'zonder mezelf' zijn. Gewoon even dat commentaarstemmetje in de kast zetten,  naar Verweggistan sturen, of achterlaten in de dichtsbijzijnde prullenbak.

Je hebt er meestal ook helemaal niks aan, aan dat commentaarstemmetje. Het denkt alles al te weten, is vooringenomen, wil controle houden, en is vreselijk eigenwijs.

Maar dat kan niet. Denk je dan. Ik kan mezelf niet op vakantie sturen, of even in de kast parkeren.  Ik zit aan mezelf vast. Ik neem mezelf overal mee naar toe. Of ik dat nu wil of niet. 

In de teisho's (toespraken) die Jiun roshi, mijn zenmeester houdt, heeft ze het weleens over 'vakantie van het zelf'. Ze zegt , als je een retraite gaat doen, dan neem je eigenlijk 'vakantie van je zelf'.

Ik ervaar zo'n 'vakantiegevoel'  wanneer  ik de focus op mijn gedachten los laat. Die gedachten zijn er wel, maar ik neem ze niet zo serieus. Ik laat ze voorbijgaan en richt in plaats daarvan mijn aandacht op mijn ademhaling. Of op een koan. 

Goed beschouwd vind ik een (zen)retraite daarom eigenlijk de beste vakantiebestemming die je kunt kiezen.