Camellia's!

Op de Noorder Poort is een fundraising-actie gestart voor nieuwe kinhin paden (loopmeditatie paden) op het nieuwe land. De Camellia-actie is daar een onderdeel van. 

Als je 10 camellia's koopt, betaal je maar €100,-. (Normaal in een tuincentrum kost zo'n plant €25).

Camellia's zijn heel geschikt als haag. Ze blijven in de winter groen. Zijn winterhard en bloeien 2 maanden in de zomer. 

Waarom zit papa al een uur naar die bloem te kijken?

Ook gepubliceerd in het Boeddhistisch Dagblad http://boeddhistischdagblad.nl/papa-kijkt-naar-een-bloem/

Hmmm..

Hoor....! de vogeltjes!

Iemands onmiddelijke ervaring van de werkelijkheid is de basis van zen. Dat is de ingang naar de mystieke ervaring die kensho (inzicht) wordt genoemd. Er wordt in zen-verhalen bijvoorbeeld een hoop geroepen, geklapt, en zelfs geslagen. Allemaal om die slome zen monnikjes wakker te schudden en ze te wijzen op het direct ervaren.

 

Mijn zenleraar ging een paar weken geleden naar Carré en ze was geschokt over hoeveel mensen daar, terwijl ze wachten in de rij, met hun telefoontjes in de weer waren. Er werd gechat, foto's gemaakt (om die op facebook of twitter te zetten), en getwitterd dat het een lieve lust was. "Kijk, ik ben in Carré". En heel je vriendenkring weet er in een mum van tijd van. Zo las ik ergens een keer de grap dat facebook heel veel tijd bespaart, want anders had je je 367 vrienden allemaal op moeten bellen om te vertellen wat je die avond ging eten....

Zelfs als we een boswandeling maken moeten de telefoontjes mee, en het is irritant dat er op veel plekken geen internet is, want dan kan je het niet gelijk 'posten'. 

Waar mijn zen-leraar zo geschokt van was, was dat ze zich afvroeg of mensen nog wel in staat zijn een directe ervaring te hebben. Of mensen nog wel in staat zijn zich te laten 'verrassen'. 

En ik vroeg me dat ook af: Zou het zo zijn dat we het steeds moeilijker vinden om gewoon in een bos te lopen en de vogeltjes te horen? 

Zou het bijvoorbeeld ook zo zijn dat de kinderen van nu je over een paar jaar een beetje meewarig aankijken als je ze vraagt of ze de vogeltjes gehoord hebben? Zo van, waar hééft die ouwe sok het over? 

Dat je straks nauwelijks meer mensen vindt die nog gewoon naar een concert kunnen luisteren, zonder dat ze dat gelijk willen delen met anderen via hun telefoon?

Geen idee. Misschien wel, misschien niet. De ringtone op mijn telefoontje heb ik inmiddels wel veranderd. Dat is een vogeltje geworden.

(Ook gepubliceerd in het Boeddhistisch Dagblad http://boeddhistischdagblad.nl/vogels/)

Nergens goed voor?

Ik geef jou advies..

Cartoon over adviezen die je ongevraagd kunt krijgen. In mijn ervaring gebeurt dat vaak in 'spirituele' kringen. Soms goed bedoeld, hoor. Mensen zijn dan zo enthousiast over de weg die ze gevonden hebben, dat ze zich niet voor kunnen stellen dat de rest van de wereld misschien helemaal niet op hun wijze levenslessen zit te wachten. Maar soms kan het ook tot irritatie leiden. 

Een aardig voorbeeld van zo'n irritatie is een stukje uit het blog van een vroegere vriend van mij, Bert Overbeek: http://egobert.wordpress.com/2010/10/15/spirituele-arrogantie-ik-geef-jou-advies-dus-ik-weet-het-beter-dan-jij/

"...... Mensen die ineens het licht hebben gezien, en dan af beginnen te geven op woorden, en…boeken. Die boeken moeten maar weg, daar heb je niets aan. Het gaat om innerlijke zuiverheid en massages en visualisaties en nog veel meer. Altijd wordt het weer als iets heel origineels gebracht maar altijd weer hoor je dezelfde dingen.

Nog eens: allemaal prima en helemaal niet erg, mits men niet de goeroe gaat uithangen. Maar dat gebeurt nu juist steeds. Je krijgt altijd ongevraagd advies, meestal in de gebiedende wijs. ‘Ik denk dat het tijd wordt dat jij ook eens aan jezelf gaat werken.’ Of, zoals deze week, ‘Als ik jou zie denk ik aan rozen’

Waarmee aangegeven is dat je naar andere zintuigen moet kijken dan alleen het horen. Vaak hoor je ook dat mensen ‘teveel in hun hoofd’ zitten. Dat is ook niet de bedoeling. Tegenover het hoofd wordt dan ‘de intuïtie’ geplaatst. Daarmee bedoelt iedereen iets anders.

Voor mij geldt dat ik veel heb onderzocht en dat ook zal blijven doen. Ik ga daarin mijn eigen weg, zoals ik het waardeer als anderen hun wegen gaan. Maar dat type adviezen mik ik tegenwoordig in een keer weg. Als mensen een weg hebben gevonden die ze gelukkig maakt, wil dat niet zeggen dat dat een weg is die ook een ander gelukkig maakt. Dat zouden spirituele onderzoekers moeten beseffen.

Als mensen ergens door geraakt zijn, moeten ze dat niet zo opdringen aan een ander. Je kan vertellen over je eigen weg, maar het advies geven aan een ander dat ie het ook moet gaan doen, dat is arrogant. En ik heb het al vaak meegemaakt dat mensen, die ‘het’ gevonden hebben, geen respect hebben voor mensen die iets anders hebben gevonden. Dat is ordinaire betweterij". 

Ook geplaatst in BD. http://boeddhistischdagblad.nl/ik-denk-dat-het-tijd-wordt/

Verjaardag..

Vandaag ben ik 48 geworden. Vanochtend in de spiegel zag ik hoe grijs ik inmiddels al ben. Ik word er niet jonger op. Op weg naar mijn moeder riep de buurvrouw me uit de grap toe: Nou...je kunt nu wel zien dat je 48  bent!  In de trein bedacht ik me dat dat wel een aardige cartoon kon worden. Twee vrouwen in het café, waarbij de ene de bovenstaande tekst tegen de andere zegt. Hm...daar zal ze blij mee zijn! 

Dwars door je heen...

Afgelopen weekend met Maria een huisretraite gedaan. In haar huis. Het was prachtig! Echt een kado! Zo mooi om met z'n tweeën in de stilte te zijn. En alle geluiden te horen van de straat, de voorbijrazende treinen, spelende kinderen enz. Die geluiden waren voor mij soms ook een wake up call. Dan merkte ik ineens dat ik in gedachten verzonken was, en doordat er dan een trein langsdenderde, werd ik er weer helemaal 'bijgehaald'. 

Zondagochtend was er een jongetje aan het skateboarden. Vlak onder het raam van de kamer waar wij zaten. Een perfecte roffel! De wieltjes die over de stoepstenen rolden. Rrrrrrrrrrrrrrr...........en weer terug......Rrrrrrrrrrrrrr. 

Maria vertelde aan het eind van ons weekend dat dat skateboard 'dwars door haar heen' ging. Het ene oor in, en het andere uit. Zonder zich er aan te storen of er gedachten over te hebben. Het ding rolde gewoon door haar heen. En ze vroeg of ik daar een cartoon bij kon maken. Dus bij deze!