We zijn d'r

We zijn d'r.

Afgelopen woensdag ben ik in Santiago de Compostela aangekomen. Tijdens het lopen was ik eigenlijk helemaal niet zo met een bestemming bezig, maar hoe dichter ik Santiago naderde, hoe meer het begon te kriebelen. Kennelijk had ik toch een gevoel van een eindpunt en dat er een eindpunt te bereiken viel. 

Maarja,  wat is er bereikt? 

We zijn d'r. Maar waar eigenlijk?

Om me heen zie ik een hoop opgeluchte en blije gezichten. Mensen die elkaar omhelzen en feliciteren. Die opluchting voel ik ook. Ik ben blij dat ik even niet meer elke dag ca 25 km hoef te lopen. 

Tijdens de tocht heb ik mezelf 'Ardan' genoemd. Omdat ik mijn eigen naam te vrouwelijk vind. En ik heb besloten om die naam aan te houden. Dus vanaf nu is het Ardan. 

Als er al iets te bereiken valt, dan heb ik dat in ieder geval bereikt. 

De eerste stap van mijn transitie.

2. Henk  zegt:

   30 oktober 2016 om 09:28

   
   

   
   

   Mooi Ardan. Diepe buiging voor je

   
   
3. marein zegt:

   30 oktober 2016 om 16:29

   
   

   
   

   gefeliciteerd!

   
   
4. Wilma  zegt:

   30 oktober 2016 om 19:27

   
   

   
   

   Van harte gefeliciteerd en evenzeer van harte bedankt voor de pure en openhartige manier waarop je deelgenoot maakte in wat je beweegt.
   Alle goeds voor jou Ardan en hopelijk blijf je deelgenoot maken middels je innemende en creatieve expressies!
   Wilma 

   
   
5. Mariam Wilhelmina zegt:

   31 oktober 2016 om 07:13

   
   

   
   

   Respect!

   
   
6. Ilse  zegt:

   31 oktober 2016 om 09:36

   
   

   
   

   Lieve ardan, wat een mooie naam, heb je die zelf bedacht, betekent
   Hij iets! Klinkt stoer, het doet me denken aan ardently, vurig.je gaat het dus doen, gefeliciteerd! Houd je ons op de hoogte? Veel liefs , welkom weer thuis, ilseilse bulhof

   
   
7. beebop zegt:

   1 november 2016 om 01:30

   
   

   
   

   Zomaar een idee (als je 2 dagen nog hebt in Santiago de Compostela): op rk Allerzielen dag – dat is daar en elders op 3 nov – de dood van je oude identiteit of naam memoreren & besluiten (ritueel op jouw manier, parallel aan rk ritueel) en daarna vanaf je nieuwe beginpunt (Santiago) als Ardan naar Frankrijk als eindpunt lopen? Zou die route voor jou als Ardan anders voelen of beleven (in je nieuwe keuze of stap)?

   
   
8. beebop zegt:

   1 november 2016 om 01:53

   
   

   
   

   Correctie, Ardan, Allerzielen is op woensdag 2 nov. Het zal mijn brein zijn, dat s-nachts om 1:30 in (andersoortige) transitie verkeert.

   
   

Ontmoeting

Sinds midden september loop ik naar Santiago de Compostela. 

Het is  een reis die ik begonnen ben om persoonlijke redenen.

Mensen vragen me soms ‘waarom’. Want velen die de camino lopen doen dat om een bepaalde reden. Omdat ze een kind hebben verloren of een partner of een baan. Omdat ze ergens vast zijn gelopen.  Ik loop de camino omdat ik op een punt kwam dat ik niet verder kon. Het was op.

Ik heb mijn hele leven, bewust en onbewust geweten dat ik een jongen was, een man was, maar op één of andere manier in het verkeerde lichaam terecht ben gekomen. 

Mijn intentie om deze pelgrimstocht te lopen is niet om ergens een antwoord op te krijgen. Ik wil 'm lopen vanuit openheid en vertrouwen. Zonder iets te willen begrijpen en zonder iets te willen concretiseren. 

Toch gebeurt er tijdens het lopen iets met me. Komt het door het lopen, of doordat ik andere mensen ontmoet? Of omdat ik mezelf ontmoet in een totaal andere context dan thuis? Waarschijnlijk heeft het allemaal invloed. Maar dat mezelf ontmoeten op reis is een bijzonder iets. Het gebeurt gewoon. En het is ontroerend. 

Ik heb er alle vertrouwen in dat zich, als ik weer thuis ben,  zich vanzelf wel een nieuwe weg  zal openen waarop ik verder kan. 

Een spiritueel moment

Bijna

Gaat het een beetje