Hoop gloort voor mannen...

Om misverstanden te voorkomen: deze cartoon is niet man-onvriendelijk bedoeld! hij is bedoeld als een kwinkslag naar sommige oosterse boeddhistische tradities die beweren dat vrouwen niet verlicht kunnen worden, en dat het hoogste wat ze kunnen bereiken is dat ze herboren worden als man. Deze cartoon is ook geplaatst in het Boeddhistisch Dagblad: http://boeddhistischdagblad.nl/41054-marja/#comment-48556

1. 

   
   
   • Sjoerd zegt:

     1 maart 2015 om 23:45

     Hi hi hi! Ik wilde me al laten ombouwen, maar na jouw toelichting laat ik het dan toch maar bij het oude.
     Je hebt me helemaal gerustgesteld Marja. :-) :-)

     BEANTWOORDEN
   • Kees Moerbeek zegt:

     2 maart 2015 om 18:08

     Trek het je niet aan, Marja.

     De lat om verlicht te worden ligt in sommige Oosterse boeddhistische tradities zo hoog dat de historische Boeddha er niet aan voldeed.

     BEANTWOORDEN
2. Hans Kamphof zegt:

   1 maart 2015 om 13:05

   hahaha Marja, hij is weer leuk

   Hans

   BEANTWOORDEN
3. Joop Ha Hoek zegt:

   1 maart 2015 om 15:55

   Hartstikke leuk. Leve de vrouwen in het boeddhisme.

   BEANTWOORDEN
4. Paulien zegt:

   2 maart 2015 om 09:21

   Het geeft je wel te denken, dat vrouwen die de mannen op de wereld zetten,achter in de rij moeten aansluiten bij verschillende organisaties m.b.t geloof of andersdenkende, ook in het Boeddhisme…..

Het komt er aan...

Met lege handen

 

Vanavond begint op de Noorder Poort een zevendaagse retraite. Sesshin. Ik ben de kok deze week. Meestal komt iedereen binnen (ikzelf incluis) met een vol hoofd. Met een sterk idee van het 'ik'. Koffers vol met overtuigingen en ideeën. Het zou het mooist zijn als je die koffers gewoon bij de ingang kon katen staan. En met lege handen naar binnen kon gaan. 

Wijzer

Er wijzer van worden

 

De eerste twee jaar dat ik mijn zentraining  (intern) deed op het zencentrum de Noorder Poort in Wapserveen,  heb ik geen boeken gelezen. En zeker geen boeken over zen of over boeddhisme. Eigenlijk ben ik daar heel blij om. Daardoor kon ik mijn ervaringen niet 'invullen' . 

Om werkelijk iets te kunnen leren moet er vrijheid zijn om fris te kunnen kijken en luisteren. Vanuit intuïtie vanuit jezelf en niet via de kennis van iemand anders. 

Het grappige is dat je in zen dus de onwetendheid niet oplost door 'weten' . Maar juist door 'niet weten'. 

Het gaat om de directe, pure ervaring. Daar kun je over lezen, je kunt het misschien zelfs bekijken, bijvoorbeeld als filmpje op you tube. Maar daarmee is het nog steeds de ervaring van een ander. Tweedehands kennis.

Dat betekent niet dat ik geen respect heb voor geletterde en belezen personen. Want dat heb ik wel. 

Maar inzicht dat voorkomt uit verstandelijk begrijpen, hoe diepgaand ook, komt voort uit veronderstellingen. En dat kan leiden tot mooie theoriën of verhandelingen, die heel erg inspirerend kunnen zijn, maar volgens mij kan het nooit leiden tot vrijheid. 

Ook gepubliceerd in het Boeddhistisch Dagblad. http://boeddhistischdagblad.nl/40767-de-zondagsgedachte-er-wijzer-van-worden/

Facebook contact

Moeilijk doen

Valentijnsdag

Vrijdag de dertiende

Fikkie en ik...

Weet je nog?

Vroeger, als kind,  ging ik vaak met mijn ouders mee op vakantie naar Frankrijk. Ik herinner me nog goed de pleintjes in die dorpjes. Daar werd jeu de boule gespeeld door oude mannetjes met petjes. Ze hadden broeken aan die met bretels omhoog werden gehouden. En aan de rand van zo'n pleintje zaten oude vrouwen te  kletsen.

Als kind vond ik dat al mooi. Als volwassene denk ik er met plezier aan terug. 

Is het een tè romantisch beeld, dat ik denk dat het zo toch veel leuker ouder worden is dan in de enorme verpleeghuizen waar tegenwoordig (in Nederland) oude mensen hun laatste dagen slijten? 

Misschien wel. Misschien is het wel te romantisch of te naïef om terug te verlangen naar vroeger.  De tijden zijn zeker veranderd. Er zijn nu waarschijnlijk ook veel meer oudere mensen. En mensen hebben, omdat ze steeds ouder worden, ook steeds meer kwalen. 

Ik weet echt niet of ik dat een vooruitgang vind. Ik neig naar 'nee'. Als ik zelf zou mogen kiezen, zou ik liever korter leven, maar dan wat keuvelend op een bankje. Herinneringen ophalen aan vroeger. Bijvoorbeeld over die keer dat we naar yoga-les gingen. En in een deuk lagen. Of jeu de boule spelend. Liever dat, dan dat ik weggestopt zou zitten in een mega groot verpleeghuis, waar ik nauwelijks iemand ken. Maar ja, zou ik wat te kiezen hebben tegen die tijd? En hebben de ouderen van nu wat te kiezen? 

Ook gepubliceerd in het Boeddhistisch Dagblad. http://boeddhistischdagblad.nl/40376-hebben-ouderen-nog-wat-te-kiezen/#comments

Inzicht op het toilet

"Een ware vrouw/man, zonder rang, stand naam, leeftijd, gaat vrijuit in en uit door de poorten van de zintuigen". Dat is een koan waar ik,  in het zencentrum de  Noorder Poort (waar ik train) vaak mee gezeten heb. Een fantastisch mooie koan vind ik. Want het zegt iets over waar we onze identiteit aan koppelen. Het zegt iets over dat idee van: Ik ben.....

Ik ben een vrouw, of ik ben een zakenman, of een yogaleraar..een kunstenaar, noem maar op. Zolang ik daar aan vast houd,  kan ik niet vrijuit door de poorten van de zintuigen. 

Dan is het net alsof ik met een enorme hoeveelheid bagage op mijn rug en grote koffers in mijn handen probeer om me  door een smal poortje te wringen. Duwend en misschien wel geërgerd omdat het niet lukt. 

Als ik op de wc zit, ben ik vaak ook even ontdaan van al die etiketjes die ik doorgaans op mezelf plak, en waar ik mijn gevoel van identiteit aan ontleen. Het is een perfecte plek om even te zitten in, zal ik maar zeggen,  'mijn eigen naakte waarheid' . Dan realiseer ik me een momentje  dat al de dingen waarvan ik denk dat ik dat ben, eigenlijk maar plakkertjes zijn. 

Als ik doodga zijn die plakkertjes ook niet meer van belang. Net als op de wc. Vaak hoor je verhalen van mensen die bijvoorbeeld ernstig ziek zijn geweest, en maar net aan de dood ontsnapt zijn, dat ze de dingen die ze vroeger zo belangrijk vonden (werk, inkomen, een groot huis) onbelangrijk worden. Dat zegt toch wel wat. 

Dat zegt toch dat we eigenlijk allemaal heel goed weten dat die dingen waar we in ons leven zoveel waarde aan hechten, een baan, een hoog inkomen, status, als het er op aan komt, niet toe doen. Dat ze eigenlijk zelfs  lastig zijn en je belemmeren. Dat het feitelijk een hoop overbodige bagage is die je meezeult. 

Ook geplaatst in het Boeddhistisch Dagblad. http://boeddhistischdagblad.nl/40116-de-eeuwigdurende-vraag/

We bestaan niet

Vet gaaf.

Met aandacht eten.

Helemaal in het moment